Flavius Josephus : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Kempenn, - galleg
Linenn 1:
[[Skeudenn:Josephusbust.jpg|thumb|right|An delwen roman-se a vefe hini Flavius Josephus<ref>Plagnieux, P. 'Les sculptures Romanes' Dossiers d'Archéologie (January 2001) pg 15</ref>.]]
 
[[Skeudenn:Flavius Josephus edition of 1552.jpg|thumb|240px|''Jüdische Chronic'', troidigezh graet e 1552, en [[alamaneg]], eus ar ''Bellum Judaicum'' « [[Brezel ar Yuzevion]] », gant '''Flavius Josephus'''. Pajenn ar golo, ha skeudenn savet diwar faltazi.]]
'''Flavius Josephus''' (Ἰώσηπος / ''Iốsêpos'' e [[henc'hresianeg|gregach]]), met '''Yosef ben Matityahou''' e anv orin (en [[hebraeg]]: יוסף בן מתתיהו da lavarout eo "''JosefJozef mab Mazheas''") a oa un istorour [[yuzev]] a skrivas e gregach, a voe ganet er bloavezh [[37]] hag a varvas er bloaz [[100]].
 
'''Flavius Josephus''' (Ἰώσηπος / ''Iốsêpos'' e [[gregach]]), met '''Yosef ben Matityahou''' e anv orin (en [[hebraeg]]: יוסף בן מתתיהו da lavarout eo "''Josef mab Mazheas''") a oa un istorour [[yuzev]] a skrivas e gregach, a voe ganet er bloavezh [[37]] hag a varvas er bloaz [[100]].
 
== E vuhez ==
E dad, Matityahou, a oa [[beleg]] yuzev e [[Jeruzalem]], e [[Judea]]. Er bloaz [[64]], en amzer an impalaer [[Neron]], e voe kaset da [[Roma]] da glask lakaat dieubiñ beleien bac'het gant ar Romaned. E [[67]], hag eñ gouarnour [[Galilea]], e kemeras perzh en emsavadeg yuzev a-enep ar Romaned.
En [[64]], en amzer an impalaer [[Neron]], e voe kaset da [[Roma]] da glask lakaat dieubiñ beleien bac'het gant ar Romaned. En [[67]], hag eñ gouarnour [[Galilea]], e kemeras perzh en emsavadeg yuzev a-enep ar Romaned.
 
E penn an arme roman e oa Flavius [[Vespasian]] hag e vab [[Titus]], a voe impalaerien diwezhatoc'h. Dre ma oa sur ''Yossef ben Matityahou'' e oa re greñv ar Romaned e klaskas mont da hanterour etre an alouberien hag an emsavidi: kement-se a sachas brud an [[trubarderezh]] war e gein e-touez ar Yuzevion. Diouganiñ a reas da Vespasian e vije impalaer. Marteze zoken e kemeras perzh en irienn a gasas anezhañ da impalaer.
Dieubet e voe e [[69]], hag arvestiñ a reas ouzh seziz ha kemeridigezh Jeruzalem gant Titus er bloaz goudewar-lerc'h. War-dro [[70]] e tibriedas Josephus digant e wreg kentañ da zimeziñ gant ur vaouez yuzev eus [[Alexandria]], daou vugel o devo, unan anezho a vo ur mab, Flavius Hyrcanus e anv. E [[71]] ez eas da chom da [[Roma]], ha dont a reas da vout keodedour roman dindan an anv a d-Titus Flavius.
War-dro [[70]] e tibriedas Josephus digant e wreg kentañ da zimeziñ gant ur vaouez yuzev eus [[Alexandria]], daou vugel o devo, unan anezho a vo ur mab, Flavius Hyrcanus e anv.
E [[71]] ez eas da chom da [[Roma]], ha dont a reas da vout keodedour roman dindan an anv a d-Titus Flavius.
 
== Oberennoù ==
Skrivet en deus al levr istor anvet ''[[Antiquitates Judaicae]]'' e -lec'h ma kaver ar pezh zo anvet an [[Testimonium Flavianum]] diwar-benn [[Jezuz-Krist]].
 
<!--
Josèphe appartient à une famille sacerdotale de [[Judée]], liée à la monarchie des [[Hasmonéens]].
 
Il est possible qu'il ait participé avec [[Hérode Agrippa II|Agrippa II]] et [[Bérénice (princesse de Judée)|Bérénice]] au complot menant les [[Flaviens]] au trône impérial.
 
... acquiert la citoyenneté romaine sous le nom de Titus Flavius, empruntant le gentilice des [[Flaviens]], de la clientèle desquels il fait partie.
 
C'est à Rome qu'il rédige ses écrits historiques, principale source non chrétienne sur la période du second [[temple de Jérusalem]]. Il rapporte notamment le siège et la prise de [[Massada]] en [[74]].
 
Vers [[75]], il divorce à nouveau, et contracte un troisième mariage qui lui donnera encore deux fils, Flavius Justus et Simonides Agrippa.
 
Dans ''Hist. eccl.'' (3.9.2), [[Eusèbe de Césarée]] rapporte qu'une statue de Josèphe fut érigée à Rome.
 
==Œuvres principales==
 
 
{{Wikisourceauteur}}
* ''Bellum Judaicum'' ou ''La [[Guerre des Juifs]]'' : récit en 7 livres du dernier soulèvement de la [[Judée]] (66) et de la prise de [[Jérusalem]] par Titus (en 70). Originellement écrit en [[araméen]], puis traduit en grec avant parution en [[75]]–[[79]].
* Son ''Autobiographie'' (en grec {{grec ancien|Ἰωσήπου βίος}} / ''Iôsephou Bios'') qui forme un complément de la Guerre des Juifs, où il justifie son choix d'avoir suivi les Romains.
* Les [[Antiquités judaïques]] : récit de vingt livres, achevé en [[94]], inspiré par les ''Antiquités romaines'' de [[Denys d'Halicarnasse]], adaptant l'histoire du peuple juif à la mentalité romaine. Si la première partie n'est qu'une adaptation de la [[Bible]], les dix derniers livres constituent un document historique de tout premier ordre.
* Sa dernière œuvre, ''Contre Apion'' est une défense des traditions juives et une réponse aux questions qu'a pu lever la publication des ''Antiquités juives'' contre les judéophobes grecs et romains, dont les arguments sont totalement différents de ceux exposés au {{Ier siècle}}.
 
 
== Liens externes ==
* [http://www.clio.fr/BIBLIOTHEQUE/flavius_josephe_et_jerusalem_au_premier_siecle.asp Flavius Josèphe et Jérusalem au premier siècle] par Etienne Nodet, Dominicain. Professeur à l’École biblique de Jérusalem.
 
* {{fr}} [http://mescours.info/maths-Le_probleme_de_Josephus-39.xhtml Explications et solutions du celèbre problème de Joséphus (problème souvent utilisé dans les études d'algorithmes)]
 
-->
== Liammoù diavaez ==
[[Skeudenn:Josephus.jpg|200px|thumb|right|Poltred faltazius Flavius Josephus, en un engravadur evit an droidigezh saoznek, graet gant [[William Whiston]], eus oberennoù Josephus.]]
Linenn 54 ⟶ 20:
== Lennadurezh ==
* Mireille Hadas-Lebel, ''Flavius Josèphe. Le Juif de Rome'', Fayard, Paris, 1989 ;
* Lucien Poznanski, ''La Chute du Temple de Jérusalem'', Complexe, coll. « Historiques »,niverenn {{numéro}}108, Bruxelles, 1997.
* Denis Lamour, ''Flavius Josèphe'', Les Belles Lettres, coll. « Figures du Savoir », n° 21, Paris, 2000.
* Lion Feuchtwanger, ''"La guerre de Judée" (1932) - " Les fils " - "Le jour viendra".'' Fayard, 1996-2000.