Wilhelmine Prusia (1751–1820) : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Linenn 10:
Dimeziñ a reas e 1767 e Berlin d'ar penn-stad [[Willem V]] Oranje-Nassau, diwezhañ [[stathouder]] [[Republik an Izelvroioù]]. Hi an hini a oa e penn an emsav enepdispac'hel er vro.
 
Pa oa krog an Dispac'h en Izelvroioù e kasas Willem e lez eus [[Den Haag]], ar gêr-benn, da Gueldrebroviñs [[Gelderland]]. Hi avat a glaskas distreiñ, ha harzet e voe e dibenn Mezheven e Goejanverwellesluis, ha kaset e voe d'he fried en-dro da Nimègue[[Nijmegen]] . Abaoe bloaz edo he breur o ren e Prusia, ha fellout a reas dezhañ kastizañ an dichekadenn graet d'e c'hoar. Aloubiñ a reas ar Proviñsoù Unanet e miz Gwengolo 1787. Kalz eus an emsavidi a rankas tec'hel da Vro-C'hallWillemhall, Willem a adkemeras ar galloud, hogen en em zerc'hel a rae evel ur priñsig dindan veli Prusia.
 
 
En 1790, setu Wilhelmine ha Willem V o timeziñ o merc'h Frédérique da briñs pennhêr [[Braunschweig]], ur skoazeller feal da rouaned Prusia ha Bro-Saoz, pa oa bet e dad pennskriver [[Manifesto Braunschweig]]. En 1791 e voe dimezet o mab henañ d'ur geniterv prusian, anvet evel he mamm-gaer : [[Wilhelmina Prusia (1774-1837) ]].
 
<!--
 
En 1790, Wilhelmine et Guillaume V marièrent leur fille Frédérique au prince héritier de Brunswick, un proche des rois de Prusse et d'Angleterre dont le père fut l'auteur du Manifeste de Brunswick. En 1791, leur fils aîné fût marié à sa cousine prussienne et homonyme de sa mère : Wilhelmine de Prusse (1774-1837).
 
Cependant, en 1795, les patriotes revinrent au pays avec l'appui de la France et Guillaume se réfugia chez son allié et son cousin George III du Royaume-Uni. Le couple vécut tantôt à Kew, tantôt à Nassau et tantôt à Brunswick, où Guillaume mourut.