Hedvig Ulrika De la Gardie : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Linenn 10:
Hedvig Ulrika avat a gare he fried hag a chomas feal dezhañ ; habask, tavedek ha leal e oa.
 
En 1792 ez eas da-heul he fried da [[Naplez]], ma oa bet anvet da gannad, evit e bellaat eus al lez. Eno e krogas Armfelt da iriennañ gant [[Katelin II]], impalaerez Rusia. Fiziet en doa paperioù en Hedvig, ha hi o c'huzhas en douar en oliorzho liorzh. Ar mevel o lakaas en douar avat a werzhas an dihelloù hag a lakaas paper gwenn en o lec'h. Evel-se e voe dizoloet [[irienn Armfelt]].
 
Urzh a oa bet roet da gregiñ en he fried, hamet hennezh a deuas a-benn da skampañ kuit. seSe zo kaoz e voe-hi bac'het meur a wech en Roma ha Venezia, e-pad he beaj eus Italia da [[Riga]], en [[Livonia]], en 1794. Kondaonet e voe he gwaz d'ar marv ''in absentia'' en abeg d'e drubarderezh , hag harluet e voe eus Sveden ha difennet outi ober gant e anv. Dre ma oa bet dimezell a enor gant ar rouanez e voe aotreet da virout he goprig-emdennañ hag un toullad gwenneien a voe roet dezhi da veajiñ gant an [[Karl XIII|Dug Karl]]. [[Axel von Fersen ar Yaouankañ]] an hini a reas war-dro an afer-se e Sveden. Hi avat a gave dezhi e oa digablus he fried, en-ofisiel da vihanañ. <br />
O chom e oant e [[Kaluga]], dindan warez [[Katelin II]]. Hedvig Ulrika a reas evit he fried meur a wech. Mont a reas da welout an tsar [[Pavel Iañ Rusia]] da c'houlenn doareoù-bevañ gwelloc'h, e 1796, met kaeg a reas.
 
En 1797 e voe diskleriet e oa [[Gustav IV Adolf]] prest da ren , ha di d'e gaout da gaout aotre da zistreiñ da Sveden, d'ober gant anv he fried, ha da gaout promesa ne vije ket klasket kregiñ ennañ ken hag e vije laosket Armfelt da vevañ e lec'h a garfe, nemet e Sveden ha Russia
<!--When [[Gustav IV Adolf]] was declard of legal majority in 1797, she visited the Swedish monarch and achieved permission for her to return to Sweden, to use her husband’s name to allow Armfelt to live anywhere except Sweden and Russia and to stop all active persecution toward him. She then managed to get permission from the czar to allow Armfelt da guitaat Rusia, hag e 1798, she travelled with him to [[Berlin]].
 
In 1799, Hedvig returned to Sweden where she was appointed head of the court of the royal children. She accepted the appointment on condition that Armfelt was allowed to returned to Sweden. She was granted her wish, which was realised in 1800, after she had threatened to resign if the agreement was not honoured; Armfelt was informed that his exile hade been lifted of consideration of his wife and mother. Hedvig was greatly admired for her loyalty toward Armfelt, while he was not considered worthy of it. She left her position at court in 1803 with the customary title of Excellensy.