Hedvig Ulrika De la Gardie : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Llydawr (kaozeal | degasadennoù)
rummadoù
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Linenn 1:
'''Hedvig Ulrika De la Gardie''' ([[Stockholm]], Sveden 1761 – [[Stockholm]] 1832) a oa un dimezell a enor svedat. pried[[Pried]] e oa da [[Gustaf Mauritz Armfelt]]. Gouarnerez priñsed tiegezh [[roue Sveden]] e oa etre 1799 ha 1803.
 
==He buhez==
Linenn 15:
O chom e oant e [[Kaluga]], dindan warez [[Katelin II]]. Hedvig Ulrika a reas evit he fried meur a wech. Mont a reas da welout an tsar [[Pavel Iañ Rusia]] da c'houlenn doareoù-bevañ gwelloc'h, e 1796, met kaeg a reas.
 
En 1797 e voe diskleriet e oa [[Gustav IV Adolf]] prest da ren , ha di d'e gaout da gaout aotre da zistreiñ da Sveden, dda c'oberhallout kemer gant anv he fried, ha da gaout promesa ne vije ket klasket kregiñ ennañ ken hag e vije laosket Armfelt da vevañ e lec'h a garfe, nemet e Sveden ha RussiaRusia, da ehanañ an heskinerezh a-enep dezhañ . Neuze e teuas a-benn da gaout aotre digant an [[impalaer Rusia|tsar]] da leuskel Armfelt da guitaat Rusia, hag e 1798 ez eas gantaén da [[Berlin|Verlin]].
<!--, and to stop all active persecution toward him. She then managed to get permission from the czar to allow Armfelt da guitaat Rusia, hag e 1798, she travelled with him to [[Berlin]].
En 1799 e tistroas Hedvig da Sveden ma voe anvet e penn lez bugale ar rouaned. Asantiñ a reas kemer ar garg gant ma vije laosket he fried, Armfelt, da zistreiñ da Sveden. <!--
 
In 1799, Hedvig returned to Sweden where she was appointed head of the court of the royal children. She accepted the appointment on condition that Armfelt was allowed to returned to Sweden. She was granted her wish, which was realised in 1800, after she had threatened to resign if the agreement was not honoured; Armfelt was informed that his exile hade been lifted of consideration of his wife and mother. Hedvig wasaveze greatlykanaet admiredmeuleudi forbras herd'he loyaltyfealded towardouzh Armfelthe fried, whileArmfelt heavat wasa notveze consideredlavaret worthyde ofoa ket dellezek itanezhi. She left her position at court in 1803 with the customary title of Excellensy.
 
She was also at one point the lady in waiting to the empress of Russia. She was given the (Lesser) [[Order of Saint Catherine]], (1814).