Amália Rodrigues : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Linenn 10:
=== Bugaleaj ===
 
Merc'h uvel ur botaouer a oa aet da glask e vara da [[Lisboa]] e oa '''Amália da Piedade Rodrigues'''. Ur familh pevar a vugale e oa. Ganet e voe da bemp eur d'an [[23 Gouere|23 a viz Gouere]] [[1920]] er straed Martim Vaz, nae freguesia lisboeta daparrez [[Pena (Lisboa)|Pena]] e kêr [[Lisboa]] . Amália avat a c'houlenne e vije lidet he deiz-ha-bloaz d'ar 1{{añ}} a viz [[Gouere]] ("no tempo das cerejas" - "da goulz ar c'herez"), emezi : ''talvez por ser essa a altura do mês em que havia dinheiro para me comprarem os presentes - marteze peogwir e oa hennezh ar mare eus ar miz ma oa un tamm arc'hant er gêr evit gellout profañ din un draig bennak''. Pevarzek miz war-lerc'h, dilabour atav, e tiviz he zad distreiñ da [[Fundão (Portugal)|Fundão]] met Amália a chom gant he zud-kozh er [[kêr-benn|gêr-benn]].
Abred e tiskouezas bout ampart da ganañ. Abaf e oa, ha kregiñ a reas da ganañ evit he zad-kozh hag an amezeien a bede anezho. En he yaouankiz e kane tonioù [[tango]] [[Carlos Gardel]] hag ar c'hanaouennoù poblek a gleve hag a veze pedet da ganañ.
D'he 9 bloaz e voe kaset Amália d'ar skol gant he zad-kozh dilizherennek. Plijout a rae dezhi met pa voe 12 vloaz e rankas kuitaat ar skol evel a veze graet e tier ar re baour.
<!--
<!--Escolhe então o ofício de bordadeira mas depressa muda para ir embrulhar bolos.
 
AosDa 14 anosbloaz decideez ireas viveren-dro comda osvevañ paisgant quehe regressaramzud entretantodeuet en-dro etretant da a [[Lisboa]]. Mas a vida não é tão boa como em casa do avós, tinha que ajudar a mãe e auguentar o irmão mais velho, autoritário.
Aos 9 anos, a avó [[Alfabetização|analfabeta]] manda Amália para a [[escola]], que gosta tanto de frequentar, mas aos 12 anos tem que interromper a sua escolaridade como era frequente nas casa pobre. Escolhe então o ofício de bordadeira mas depressa muda para ir embrulhar bolos.
 
Aos 14 anos decide ir viver com os pais que regressaram entretanto a [[Lisboa]]. Mas a vida não é tão boa como em casa do avós, tinha que ajudar a mãe e auguentar o irmão mais velho, autoritário.
 
Aos 15 anos, vai vender fruta para a zona do Cais da Rocha, e torna-se notada devido ao especialíssimo timbre de voz. Integra a Marcha Popular de [[Alcântara (Lisboa)|Alcântara]] (nas festividades de [[Santo António de Lisboa]]) de [[1936]]. O ensaiador da Marcha insiste para que Amália se inscreva numa prova de descoberta de talentos, chamada ''Concurso da Primavera'' em que se disputava o título de ''Rainha do Fado''. Amália acabará por não participar, pois todas as outras concorrentes se recusavam a competir com ela.