Bro gozh ma zadoù : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Linenn 21:
 
Ganet e oa bet [[Frañsez Jaffrennou]] (''Taldir'' e anv drouiz) d'ar [[15 a viz Meurzh]] [[1879]] e [[Karnoed]]. E [[1897]] e oa war e studi e skolaj Sant Jarl [[Sant-Brieg]] e-lec'h m'edo o paouez kregiñ da zeskiñ kembraeg gant e gelenner brezhoneg [[Frañsez Vallée]]. Chañs a zo en defe klevet kanañ Hen Wlad fy Nhadau pa oa aet, a gevret gant Frañsez Vallée ha Bretoned all, d'an eisteddfod a oa bet dalc'het e [[Kerdiz]] e miz [[Gouere]] [[1899]]. Daoust ma ne oa ket bet kadarnaet gant Taldir gwech ebet e tiskouez bezañ anat en devoa azasaet gerioù brezhonek Jones ha n'eo ket reoù gembraek James evel m'en devoa disklêriet e-barzh niverenn 52 ar gelaouenn ''[[An Oaled]]'' e [[1935]] da gentañ-penn. Embannet e voe e azasadenn er gazetenn gatolik ''[[La Résistance (Croix de Morlaix)]]'' d'ar [[27 a viz Genver]] [[1900]] dindan anv ''BRO GOZ MA ZADOU (HENVELIDIGEZ)''. Pevar foz e oa hag an diskan :<br>O ma Mam-Vro ! me gar ma Bro.<br>Tra ma vo mor 'vel mur 'n he zro,<br>Ra vezo digabestr ma Bro.
 
Lakaet e oa bet e-barzh e levr ''[[An Delen Dir]]'' aet e-maez e [[1900]] ha diouzhtu en devoa graet berzh e-touez studierien [[Roazhon]] o devoa he dibabet da gan arenkiñ.
 
<!--
La mélodie des trois chants est identique. Il parait dans le livre ''An Delen Dir'' en [[1900]], et commence sa vogue dans les réunions des étudiants bretons de [[Rennes]], qui en firent leur chant de ralliement. Le ''Bro Gozh'' fut choisi par le jury de l'[[Union régionaliste bretonne]] et proclamé « Chant national », en raison de la fraternité qui rapprochait Bretons et Gallois, au Congrès de [[Lesneven]] en [[1903]]<ref>''[http://www.letelegramme.com/ig/generales/regions/finistere/coupe-de-france-jour-de-gloire-pour-le-bro-gozh-08-05-2009-368912.php «Coupe de France. Jour de gloire pour le Bro gozh»], Le télégramme, 8 mai 2009</ref>. [[Maurice Duhamel]] écrivit pour cet hymne une nouvelle harmonisation pour piano, et il fut enregistré par [[Pathé frères]], de Paris, sur disques phonographiques en [[1910]].Ce chant fût entonné par des otages du camp de [[Chateaubriant]], le 15 décembre 1941, lorsque le Dr Jacq (militant communiste et médecin au Huelgoat), fût fusillé par les soldats allemands nazis. Le Dr Jacq dispensa durant sa captivité des cours de [[breton]] pour les autres otages du camp et mit en place une chorale bretonne.
-->