Olier V Klison : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Linenn 11:
Ganet e oa e [[kastell Klison]]. Mab e oa da [[Olier IV Klison]] (1300-1343), ha da [[Janed Belleville]].
[[File:Vue château et pont Clisson.jpg|thumb|upright=1|left|[[Kastell Klison]] ]]
Pa grogas [[Brezel Hêrezh Breizh]] e oa aet e dad a-du gant [[Charlez Bleaz]] ha [[Roue Bro-C'hall ]]. Gouarnour kêr Gwened e oa pa voe kemeret kêr gant ar Saozon e 1342 da vare [[Sezizoù Gwened en 1342#Pevare seziz|pevare seziz Gwened en 1342]]. <br />
Prizoniet e voe Olier IV gant ar Saozon, a roe harp da gostezenn Monfort, ha kaset da Vro-Saoz. Dieubet e voe a-benn ur pennad, goude paeañ un arc'hant a voe kavet gwall vihan gant ar roue gall [[Fulup Valois]]. Krediñ a rae eta ar roue hag e guzulierien e oa Klison hag [[Edouarzh III]], roue [[Bro-Saoz]], oc'h iriennañ.
==Lakaet d'ar marv==
Pedet e voe Olier da zont da Bariz d'un tournamant, a-gevret gant ur pemzek aotrou breizhat, gant ar roue [[Fulup VI (Bro-C'hall) | Fulup VI]] . Tamallet e voe dezhañ gant ar roue bezañ iriennet gant ar [[roue saoz]] [[Edouarzh III]] en divije kinniget dezhañ bezañ besroue Breizh.
 
Prizoniet e voe Olier hag ar re all tost kenkent, ha dibennet dirak koc'hu Pariz d'an 2 a viz Eost 1343. <br />
<!--
Kement-se a voe gwelet evel un torfed gant ar c'hronikour [[Jean Froissart|Froissart]] hag e gempredidi. Droug a savas ouzh ar roue gall e-touez noblañsed Breizh. Gwir eo ne glote ket ar seurt tro-gamm gant lezennoù ar varc'hegiezh hervez lennegezh ar mare. Ouzhpenn ne oa ket prouet treitouriezh Klison, prosez ebet ne oa bet, youl ar roue e oa bet ha netra ken<ref group=N>Hervez Georges Bordonove e oa prouennoù gant Fulup VI hag a ziskoueze e oa aet Klison a-du gant ar Saozon.</ref>. hag en amzer-se ne veze ket intentet an dreitouriezh gant an dud uhel evel bremañ: fellout a rae dezho dibab, pa garent, da biv e roent o ger.
Attiré par traîtrise à [[Paris]], Olivier IV est exécuté par [[décapitation]] sur ordre du souverain français le {{date|2|août|1343}}<ref>{{harvsp|Bove|2009|p=131}}.</ref>. Cette exécution expéditive choque la noblesse, la culpabilité de trahison n'étant à l'époque pas publiquement démontrée<ref group=N>Selon Georges Bordonove Philippe VI détenait des éléments concrets contre Olivier IV prouvant son revirement.</ref>, puisque la décision a été le fait du roi, sans procès<ref name=Bordonove74>{{harvsp|Bordonove|1980|p=74}}.</ref>. De plus la notion de trahison ne s'entend pas à l'époque de la même manière pour les nobles : ils revendiquent le droit de choisir à qui rendre hommage, sans pour autant être indigne<ref>{{harvsp|Bordonove|1980|p=77}}.</ref>. Or l'exécution d'Olivier IV de Clisson s'accompagne d'une humiliation posthume : son corps est pendu par les aisselles à des [[fourches patibulaires]] au [[gibet de Montfaucon]] à Paris, puis sa tête exposée à la [[porte Sauvetout]] à Nantes<ref name=Bordonove74/>, tandis que le reste de son cadavre est exposé aux portes de Paris, outrages réservés aux dépouilles des grands criminels<ref group=C>{{harvsp|Cassard|2006|p=142}}.</ref>.
 
 
Gwashoc'h a voe. Ispilhet e voe e gorf ouzh ar [[post-kroug]] e [[krouglec'h Montfaucon]] e-kichenik Pariz, troc'het e benn outañ ha kaset da Naoned da vezañ diskouezet e penn ur goaf ouzh an nor Sauvetout. Lakaet e voe e gorf ivez ouzh dorojoù Pariz, evel ma veze graet d'an dorfedourien vras.
 
<!--
La veuve d'Olivier IV, Jeanne de Belleville, fait jurer ses fils Olivier et Guillaume de venger leur père<ref group=R name=Richard39>{{harvsp|Richard|2007|p=39}}.</ref>. Elle consacre sa fortune à lever une armée pour assaillir les troupes favorables à la France stationnées en Bretagne. Menacée sur terre, elle fait armer deux navires et, toujours accompagnée de ses deux fils, mène une guerre de [[piraterie]] contre les bateaux français. Cette épopée s'achève lorsque des vaisseaux du roi de France s'emparent des navires de Jeanne de Belleville qui peut s'échapper avec ses deux fils à bord d'une barque. Les cinq jours de dérive suivants sont fatals à Guillaume, qui meurt de soif, de froid et d'épuisement. Olivier et sa mère sont recueillis à [[Morlaix]] par des partisans des [[Liste des comtes de Montfort-l'Amaury|Montfort]], ennemis du roi de France<ref group=R>{{harvsp|Richard|2007|p=40}}.</ref>.