Olier V Klison : diforc'h etre ar stummoù
Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Linenn 11:
Ganet e oa e [[kastell Klison]]. Mab e oa da [[Olier IV Klison]] (1300-1343), ha da [[Janed Belleville]].
[[File:Vue château et pont Clisson.jpg|thumb|upright=1|left|[[Kastell Klison]] ]]
Pa grogas [[Brezel Hêrezh Breizh]] e oa aet e dad a-du gant [[Charlez Bleaz]] ha [[Roue Bro-C'hall
Prizoniet e voe Olier IV gant ar Saozon, a roe harp da gostezenn Monfort, ha kaset da Vro-Saoz. Dieubet e voe a-benn ur pennad, goude paeañ un arc'hant a voe kavet gwall vihan gant ar roue gall [[Fulup Valois]]. Krediñ a rae eta ar roue hag e guzulierien e oa Klison hag [[Edouarzh III]], roue [[Bro-Saoz]], oc'h iriennañ.
==Lakaet d'ar marv==
Pedet e voe Olier da zont da Bariz d'un tournamant, a-gevret gant ur pemzek aotrou breizhat, gant ar roue [[Fulup VI (Bro-C'hall) | Fulup VI]] . Tamallet e voe dezhañ gant ar roue bezañ iriennet gant ar [[roue saoz]] [[Edouarzh III]] en divije kinniget dezhañ bezañ besroue Breizh.
Prizoniet e voe Olier hag ar re all tost kenkent, ha dibennet dirak koc'hu Pariz d'an 2 a viz Eost 1343. <br />
<!--▼
Kement-se a voe gwelet evel un torfed gant ar c'hronikour [[Jean Froissart|Froissart]] hag e gempredidi. Droug a savas ouzh ar roue gall e-touez noblañsed Breizh. Gwir eo ne glote ket ar seurt tro-gamm gant lezennoù ar varc'hegiezh hervez lennegezh ar mare. Ouzhpenn ne oa ket prouet treitouriezh Klison, prosez ebet ne oa bet, youl ar roue e oa bet ha netra ken<ref group=N>Hervez Georges Bordonove e oa prouennoù gant Fulup VI hag a ziskoueze e oa aet Klison a-du gant ar Saozon.</ref>. hag en amzer-se ne veze ket intentet an dreitouriezh gant an dud uhel evel bremañ: fellout a rae dezho dibab, pa garent, da biv e roent o ger.
Gwashoc'h a voe. Ispilhet e voe e gorf ouzh ar [[post-kroug]] e [[krouglec'h Montfaucon]] e-kichenik Pariz, troc'het e benn outañ ha kaset da Naoned da vezañ diskouezet e penn ur goaf ouzh an nor Sauvetout. Lakaet e voe e gorf ivez ouzh dorojoù Pariz, evel ma veze graet d'an dorfedourien vras.
▲<!--
La veuve d'Olivier IV, Jeanne de Belleville, fait jurer ses fils Olivier et Guillaume de venger leur père<ref group=R name=Richard39>{{harvsp|Richard|2007|p=39}}.</ref>. Elle consacre sa fortune à lever une armée pour assaillir les troupes favorables à la France stationnées en Bretagne. Menacée sur terre, elle fait armer deux navires et, toujours accompagnée de ses deux fils, mène une guerre de [[piraterie]] contre les bateaux français. Cette épopée s'achève lorsque des vaisseaux du roi de France s'emparent des navires de Jeanne de Belleville qui peut s'échapper avec ses deux fils à bord d'une barque. Les cinq jours de dérive suivants sont fatals à Guillaume, qui meurt de soif, de froid et d'épuisement. Olivier et sa mère sont recueillis à [[Morlaix]] par des partisans des [[Liste des comtes de Montfort-l'Amaury|Montfort]], ennemis du roi de France<ref group=R>{{harvsp|Richard|2007|p=40}}.</ref>.
|