Vulkan : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Linenn 12:
 
===Ar gador aour===
Un deiz edo Junon o pourmen war an douar hag en em gavas gant div vagerez Vulkan. Pa welas ar bravigoù ken brav a oa gante e c'houlennas an doueez a belec'h e teuent. Respontet e voe dezhi e vezent graet gant ar bugel o devoa dastumet ha savet. Ha Junon da vont d'e gaout. Pa welas e oa tort ar bugel e komprenas e oa ar mab he devoa skoet e-maez an Olimp gant ar vezh. Kaozeal brav a reas ouzh he mab da c'houlenn bravigoù bravoc'h eget ar re a oa er c'hovel en-dro dezhi. Ha Vulkan, droug ennañ outi moarvat, d'ober dezhi ur gador aour. Plijout a ra ar gador brizius da Junon kenañ, hag azezañ a ra warni. Neuze eo stardet e-barzh ha n'hall ket tec'hel, Vulkan hepken a c'hall he dieubiñ. Fent o doe an doueeed, hervez Homeros, pa glevjont kaoz eus an abadenn.
 
<!--
Junon admire un siège si précieux et, n'ayant aucune méfiance, veut s'y asseoir. Aussitôt, elle est prise comme dans un trébuchet et seul Vulcain a le pouvoir de la délivrer. Cette aventure de la mère des dieux suscita l'hilarité de tous les habitants de l'Olympe. C'est du moins ce que prétend Homère.
 
 
Ailleurs, Homère raconte que ce fut Jupiter lui-même qui précipita Vulcain du haut du ciel. Le jour où, pour punir Junon d'avoir excité une tempête qui devait faire périr Hercule, Jupiter avait suspendu cette déesse au milieu des airs, Vulcain, par un sentiment de compassion ou de piété filiale, vint au secours de sa mère. Il paya cher ce mouvement de bonté. Jupiter le prit par les pieds et le lança dans l'espace. Après avoir roulé tout le jour dans les airs, l'infortuné Vulcain tomba sur l'île de Lemnos, où il fut recueilli et soigné par les habitants. Dans cette épouvantable chute, il se cassa les deux jambes, et resta boiteux pour toujours.