Bettina von Arnim : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
D Bot: Migrating 28 interwiki links, now provided by Wikidata on d:Q57236
-alamaneg, kempenn...
Linenn 2:
[[Image:5 DM Serie4 Vorderseite.jpg|thumb|Bettina von Arnim war bilhedoù 5 DM]]
[[Image:Stamps of Germany (Berlin) 1985, MiNr 730.jpg|thumb|Bettina von Arnim war un [[timbr]] embannet e Berlin, duwar un engravadur gant [[Ludwig Emil Grimm]].]]
''Elisabeth Catharina Ludovica Magdalena Brentano'', anavezetoc'h evel '''Bettina Brentano''', pe '''Bettina von Arnim''' (pe ''Bettine''), ganet d'ar [[4 a viz Ebrel]] [[1785]] en [[Frankfurt am Main]], ha marvet d'an [[20 a viz Genver]] [[1859]] en [[Berlin]], a oa ur skrivagnerez [[alamanek]] eus mare ar [[romantelouriezh]]. [[Pried]] e oa d'ar [[barzh]] [[Ludwig Achim von Arnim]] (1781–1831).
 
==He buhez==
Linenn 12:
 
Goude marv he fried e 1831 avat ec'h advevaas tan ar garantez outañ en he c'hreiz. E 1835 ec'h embannas al levr ''Goethes Briefwechsel mit einem Kinde'',
 
<!--
 
... which purported to be a correspondence between herself and the poet. Regarded at first as genuine, it was afterwards for many years looked upon as wholly fictitious, until the publication in 1879 of G. von Loeper's Briefe Goethes an Sophie Laroche und Bettina Brentano, nebst dichterischen Beilagen, which proved it to be based on authentic material, though treated with the greatest poetical licence.
 
Equally fantastic is her correspondence Die Günderode (1840), with her unhappy friend, the poet, Karoline von Günderode (1780-1806), who committed suicide, and that with her brother Klemens Brentano, under the title Klemens Brentanos Frühlingskranz (1844). She also published Dies Buch gehört dem König (1843), in which she advocated the emancipation of the Jews, and the abolition of capital punishment. Among her other works may be mentioned Ilius Pamphilius und die Ambrosia (1848), also a supposititious correspondence. In all her writings she showed real poetical genius, combined with evidence of an unbalanced mind and a mannerism which becomes tiresome. S
 
he died at Berlin on the 20th of January 1859. Part of a design by her for a colossal statue of Goethe, executed in marble by the sculptor Karl Steinhauser (1813-1878), is in the museum at Weimar.
 
 
 
-->
 
==Dimeziñ ha bugale==
Linenn 30 ⟶ 18:
===Bugale===
Seizh bugel o doe:
* Freimund Johann (* 5. Mai 1812; † 2. März 1863)
* Siegmund Lucas (* 2. Oktober 1813; † 22. Februar 1890)
* Friedmund Anton Nepomuk (* 9. Februar 1815; † 24. Juli 1883)
* Kühnemund Waldemar (* 24. März 1817; † 24. Juni 1835)
* [[Maximiliane Gräfin von Oriola|Maximiliane Marie Catharine]], (* 23. Oktober 1818; † 31. Dezember 1894)
* Armgart Catharina (* 4. März 1820; † 17. Januar 1880), mamm d'ar skrivagnerezed [[Elisabeth von Heyking]] hag [[Irene Forbes-Mosse]])
* [[Gisela von Arnim|Ottilie Beate ''Gisela'' Walburgis]] (1827-1889), a zimezas da [[Herman Grimm]]
[[file:Grab Bettina von Arnim.JPG|thumb|left|Bez Bettina von Arnim e [[Schloss Wiepersdorf|Wiepersdorf]]]]
Linenn 49 ⟶ 37:
Studiet eo bet buhez Bettina von Arnim, ha dreist-holl he darempredoù gant Goethe, gant ar skrivagner [[tchek]] [[Milan Kundera]] en e romant ''L'Immortalité'' (deuet er-maez e galleg e 1990, a-raok ''Nesmrtelnost'' e 1993 e tchekeg).
 
<!--Étroitement attaché au thème principal de son livre, Kundera a distingué chez Bettina une tentative d'atteindre une célébrité durable par sa propre promotion et à travers la relation avec de grands hommes.
 
Séductrice, indépendante et mondaine, Bettina bénéficie d'une réputation de grande épistolaire sensible et passionnée,
-->
Troet e oa Bettina von Arnim gant ar sokialouriezh ha klasket he devoa lakaat roue Prusia a-du ganti. Anaoudegezh he devoa graet gant Karl Marx, difenn a rae ar Yuzevien, savet e oa a-du gant gwiaderien Silezia.