Kentañ brezel ar garlouriezh : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Llydawr (kaozeal | degasadennoù)
rummadoù
Linenn 15:
Ha setu Maria Cristina dougerez, ha teñvalaet planedenn Carlos. Ma c'hane ur mab, e vije roue, ma c'hane ur verc'h ne c'hallje ket ren abalamour d'al [[lezenn salek]], deuet eus Bro-C'hall er XVIIvet kantved, gant ar priñs gall Fulup, deuet da vezañ [[Felipe V]], kentañ roue Bourbon Spagn.
 
Ar roue Fernando a embannas neuze [[Pragmatica sanctioSanctio (1830)|Pragmatica Sanctio]] ar [[1añ a viz Meurzh 1830]] 1830, ha ganti e voe lakaet fin d'al [[Lezenn salek]], ha da blanedenn roueel Carlos.
 
Seizh miz goude, e miz Here, e c'hanas ar rouanez ur verc'hig. Ur verc'h all a voe ivez en [[1832]]. Mervel a eure ar roue [[Fernando VII]] er bloaz goude, e miz Gwengolo [[1833]], goude bezañ anvet e verc'hig Isabel, tri bloaz hepken, da rouanez Spagn, ha setu Maria Cristina adeuet voeda vout rejantez he merc'h, ha rouzet ar bloneg d'ar priñs Carlos María Isidro a gave e oa dleet ar gurunenn dezhañ. Carlos ne anavezas ket Isabel evel priñsez Asturiez hag er [[Manifiesto de Abrantes]] ec'h embannas e wirioù war ar gurunenn hag e tigoras an hent da '''[[Kentañ brezel ar garlouriezh]]'''
 
En Gwengolo [[1833]] e varvas ar roue [[Fernando VII]], goude bezañ anvet e verc'hig Isabel, tri bloaz hepken, da rouanez Spagn, ha setu rouzet ar bloneg d'e vreur Carlos a gave e oa dleet ar gurunenn dezhañ. Carlos María Isidro ne anavezas ket Isabel evel priñsez Asturiez hag er [[Manifiesto de Abrantes]] ec'h embannas e wirioù war ar gurunenn hag e tigoras an hent da '''Gentañ brezel ar garlouriezh'''
 
An noblañsed a oa a-du gant Carlos, hollveliour.
Linenn 26 ⟶ 24:
 
<!--
el rey publica la Pragmática Sanción de Carlos IV aprobada por las Cortes de 1789, que dejaba sin efecto el Reglamento de 10 de mayo de 1713 que excluía la sucesión femenina al trono hasta agotar la descendencia masculina de Felipe V. Se restablecía así el derecho sucesorio tradicional castellano, recogido en Las Partidas, según el cual podían acceder al trono las hijas del rey difunto en caso de morir el monarca sin hijos varones.
 
Ouzhpenn afer hêrezh ar gurunenn a oa abeg d'ar brezel. Tras la Guerra de la Independencia, Fernando abolió la Constitución de 1812, pero tras el Trienio Liberal (1820-1823), Fernando VII no volvió a restaurar la Inquisición, y en los últimos años de su reinado permitió ciertas reformas para atraer a los sectores liberales, que además pretendían igualar las leyes y costumbres en todo el territorio del reino eliminando los fueros y las leyes particulares, al tiempo los sectores más conservadores se agrupaban en torno a su hermano Carlos.