Almoravided : diforc'h etre ar stummoù
Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Diverradenn ebet eus ar c'hemm |
Diverradenn ebet eus ar c'hemm |
||
Linenn 10:
An Almoravided avat ne rejont ket brezel biskoazh d'ar Zirided na d'an Hammadided, daou diegezh deuet eus ar Sanhadjaed. Alje eta a oa war harzoù an Almoravided hag ar Zirided. Hervez skridoù all, goude d'an Almoravided bout faezhet gant an Hammadided, e tilezjont Tlemcen, hag Achir en 1002. Hervez re all c'hoazh edo Tessala e-tal Tlemcen. Hag En Nacer ben Alennas, eus an Hammadided, a gemeras ar galloud digant e genderv Bologhin, hag a aloubas Achir, N'Gaous, Miliana, Constantine, Alger ha Hamza en 1063.
En 1086, e voe pedet gant priñsed arab Spagn, rouaned an Taïfaoù, d'o harpañ en o stourm ouzh [[Alfonso VI Kastilha]]. Dilestrañ a reas d'an 30 a viz Mezheven, ha gantañ ez eas rouaned Sevilla, Granada, Malaga ha Badajoz, ha d'an 23
Ali Ben Yussuf a renas war e lerc'h. Il agrandit et consolida l'empire maure, mais se heurta à la résistance des princes chrétiens et à l'agitation des Almohades, adversaires du malikisme, qui prêchaient la guerre sainte contre les Almoravides. En 1142, quand Ali Ben Youssef mourut, l'agitation almohade était à son comble. En 1145, après une défaite près d'Oran, son successeur Tachfin Ben Ali se tua dans sa fuite, lorsqu'il tomba dans un précipice. Deux rois almoravides, Ibrahim Ben Tachfin et Ishaq Ben Ali se succédèrent ensuite, mais ce ne fut que symbolique. La prise de Marrakech par les Almohades en 1147 sonna le glas des Almoravides.
|