Alberico Iañ : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Pajenn krouet gant : "''Alberich'', pe '''Alberico Iañ''', priñs lombard en Xvet kantved; markiz Camerino ha dug Spoleto. War-dro 906 e timezas da Marosia, he devoa kemeret ar c'ha..."
 
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Linenn 1:
''Alberich'', pe '''Alberico Iañ''', priñs [[lombard]] en Xvet kantved; markiz Camerino ha dug [[Spoleto]].marvet Warwar-dro 906 e timezas da [[Marosia]]925, he devoa kemeret ar c'hastell Saint-Ange hag a oa gwirur vestrez kêrpriñs [[Romalombard]], haen dre-seXvet e teuas Alberico da vout mestr an darn vrasañ eus kreiz Italiakantved.
 
Skoedour e oa gant [[Guy III Spoleto]] en emgann Trebbia en 889
 
Markiz Camerino e oa, pe kont Fermo. [[Dug Spoleto]] e teuas da vezañ, adalek ur bloaz etre 896 ha 900, betek war-dro 920, goude drouklazhet an dug Guy IV. E 899 pe 900 e stourmas ouzh Hungariz, gant ar roue [[Berengar Iañ]], ha gantañ e voe anavezet evel dug ervat. Emglev a reas Alberico gant e amezeg [[Adalberto II]], markiz Toskana, a-enep ar pab [[Sergius III]]. Neuze e voe stanket ganto an hent da Roma, e 906 pe 907, evit herzel ouzh kurunidigezh Berengar evel impalaer.
 
War-dro 906 e timezas da [[Marozia]], he devoa kemeret ar c'hastell Saint-Ange hag a oa gwir vestrez kêr [[Roma]], ha dre-se e teuas Alberico da vout mestr an darn vrasañ eus kreiz Italia.
 
Difenn a reas e zouaroù ouzh ar Sarazined, ha gervel a reas Hungariz evit e skoazellañ en e stourm ouzh ar pab [[Yann X]]. Drouklazhet e voe gant pobl Roma en 925, pan eas kuit e skoazellerien.
 
 
Tad e oa da [[Alberico II]].
 
<!--
His alliance with the Tusculani was very advantageous. By his marriage to Marozia, the daughter of Theodora and Theophylact I, Count of Tusculum, he received the title of "patrician of the Romans," patricius Romanorum.
 
Most famously perhaps, Alberic was one of the three great leaders of the Christian League which defeated the Saracens at the Battle of the Garigliano in June 915. He led his troops from Spoleto and Camerino with those of Theophylact of Tusculum to join with Pope John X—and his contingent from Latium and Adalbert of Tuscany—and Nicholas Picingli, the strategos of Bari, leading the Byzantine forces and Lombard and Greek princes of the South: Guaimar II of Salerno, Landulf I of Benevento, Atenulf II of Capua, John I and the later Docibilis II of Gaeta, and [[Gregor IV]] and the later John II of Naples. Even Berengar sent a contingent from La Marche. The battle went famously and many a petty prince received titles of great honour. Alberico was appointed the "consul of the Romans" in 917.[1]
 
He became, however, a tyrant in the Eternal City and people and pope expelled him. He was subsequently murdered in Orte between 924 or 926, probably because of his reliance on marauding Hungarians who supported his power. The dates of his downfall and death are as uncertain as those of his rise. He last appears in a datable document of 917, the Liber largitorius eus [[Abati Farfa]].
-->
 
==E vugale==
Tri pe bevar mab en doe gant Marozia:
*[[Alberic II]], a renas evel priñs Roma
*Constantino (marvet war-dro 945)
*Sergio, eskob Nepi (marvet a-raok 963)
*marteze ar pab [[Yann XI]] (met marteze e oa ur bastard d'ar pab [[Sergius III]]).