Juan Borgia (kardinal 1492) : diforc'h etre ar stummoù
Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Diverradenn ebet eus ar c'hemm |
Diverradenn ebet eus ar c'hemm |
||
Linenn 5:
Ganet e oa en [[Valencia]] en 1446. Mab e oa da Galcerán de Borja y Moncada, kenderv d'ar pab [[Alesant VI]], ha d'e bried Tecla Alpicat Navarro.
N'eus prouenn ebet e vije bet beleget, nag eskobet ervat.
Goude ar sened-kardinaled a anvas Rodrigo Borgia da bab, e 1492, e voe anvet da gardinal e miz Eost.
D'an 13 a viz Gwengolo 1483 e voe anvet da arc'heskob [[Monreale]]. Morse n'eas da weladenniñ e eskopti met mirout a reas ar garg, hag ar madoù diwarni, betek e varv.▼
▲D'an 13 a viz Gwengolo 1483 e voe anvet da [[arc'heskob Monreale]], e [[
Anvet e voe da verour arc'heskopti [[Olomouc]], en [[Moravia]], karg a zalc'has adal 1493 betek 1497.
Anvet e voe da gannad (''legate a latere'') da lez [[Rouantelezh Naplez]] d'an 18 a viz Ebrel 1494. D'an
Anvet e voe da eskob [[Melfi]] adal Gwengolo 1494, betek Kerzu 1498. Er bloaz-se en-eeun e voe anvet da eskob [[Ferrara]], e miz Here; ne zegouezhas eno nemet e Mezheven 1497, met mirout a reas ar garg betek e varv. Kargoù Iliz all a bep seurt a voe roet dezhañ c'hoazh, muioc'h eget nikun en e raok. D'ar 24 a viz Ebrel 1503 e voe roet dezhañ [[Patriarkelezh latin Konstantinopolis]].
Linenn 22 ⟶ 27:
Tenía varios cargos diplomáticos, en los que destacó por su capacidad, hasta el punto que se vio obligado a renunciar a su carrera diplomática para no «manchar» la de su primo más poderoso, César Borgia.
▲He was a canon of the cathedral chapter of Valencia and the paborde of Albal as well as a minor cleric.[1]
▲In May 1494, he attended the coronation of Alfonso II of Naples, along with one patriarch, seven archbishops, and forty bishops; Borja himself crowned Alfronso king on May 18.[1][2] Along with Cesare Borgia and Alexander VI, Juan met with Alfonso on July 12, 1494, in Vicovaro to co-ordinate military strategy against Cardinal Ascanio Sforza (whom Borja would later replace in the office of the Vice-Chancellor in 1500) and his allies as well as Charles VIII of France.[3]
He brought Alexander VI's terms of peace to Charles VIII on December 25, 1494, in Bracciano before retreating with the pontiff on January 7, 1495, to the Castel Sant'Angelo (and then on May 27, 1495, to Orvieto) to take refuge from French troops.
-->
| |||