Robin Williams : diforc'h etre ar stummoù

▲John Keating: Ne vez ket lennet na skrivet barzhonegoù abalamour ma ‘z eo un dra vrav da ober. Lenn ha skrivañ barzhonegoù a reer abalamour ma ‘z omp izili eus an denelezh. Ha leun-barr eo an denelezh a entan. Ar vezegniezh, ar gwir, an aferioù, an ijinouriezh a zo holl dellezek eus ho strivoù hag ezhomm anezho evit hon magañ e-kerzh hon buhez. Met ar varzhoniezh, ar gened, an hoalerezh, ar garantez, evito eo e chomomp bev. Hervez Whitman, « O me ! o ma buhez ! ouzh ar goulennoù-se e troan bepred ; ouzh trenioù difin an dud amgredus… ouzh kêrioù leun a dud sot enno ; petra a vad a zo ennoc’h evidon, O me, O ma buhez ? » Respont. Ma ‘z oc’h amañ – ma zo eus ar vuhez hag an identelezh ‒, evit ma kendalc’ho ar pezh-c’hoari kreñv-se da vont en-dro, e c’helli-te degas ha ne vefe ken nemet ur werzenn. Ma kendalc’ho ar pezh-c’hoari da vont en-dro, ma c’hellfes-te degas ha ne vefe ken nemet ur werzenn. Pehini a vezo da werzenn ? »

▲Emañ John Keating o tiskouez skeudennoù klasadoù liseidi gozh d’e skolidi e-kerzh ur gentel varzhoniezh. Ret e eo dezho prederiañ war an amzer-dremenet hag ivez o amzer da zont.

▲John Keating: Gwelout a rit, n’int ket disheñvel a galz diouzhoc’h, neketa ? An hevelep doare da droc’hañ o blev. Leun int a hormonoù eveldoc’h. Didrec’hus int, eveldoc’h. Dezho eo ar bed. Krediñ a reont ez eo o zonkad sevel oberennoù meur, evel ma ra kalz ac’hanoc’h, ez eo leun o daoulagad a spi, eveldoc’h. Daoust ha gortozet o deus re bell ken ne oa re ziwezhat dezho ober ken nemet un disterdra eus ar pezh e oant gouest d’ober ? Rak, ma zud kaezh, ret eo deoc’h merzout ez int aet holl da vouetañ buzhug. Met selaouit ervat a-dost, hag e klevot anezho o kuzulikat o herezh deoc’h. Deuit ‘ta, astennit ho skouarnioù. Selaouit, klevout a rit ? - Carpe – klevet hoc’h eus ? - Carpe, carpe diem, grit ho mat eus hiziv, paotred, lakait ho puhezioù da vezañ dreist-ordinal.