Ferdinando Iañ Parma : diforc'h etre ar stummoù

Mab e oa da [[Filippo Iañ Parma]] ha da [[Elesbed Bro-C'hall (1727-1759)]], merc'h d'ar roue gall [[Loeiz XV]]. En 1757 ez eas kuit e vamm en-dro da lez Bro-C'hall war zigarez klask dimezioù mat d'he bugale: ar verc'h henañ d'an danvez impalaer, an eil merc'h da dug Bourgogn, ha klask sachañ gounidoù politikel all war ar marc'had. Daou vloaz goude e varvas eno, e 1759. Savet e voe gant e c'hoar henañ [[Maria Isabella di Borbone-Parma|Isabella]], ur goantenn speredek anezhi met kuitaat a reas an dugelezh en 1760 da zimeziñ d'an danvez-impalaer [[Joseph II an Impalaeriezh Santel]], ha mervel a reas e [[Wien]] diwar hec'h eil [[gwilioud]] en 1763, o leuskel gwaz ha breur er brasañ glac'har.

Sa sœur cadette Marie-Louise, à défaut du duc de Bourgogne décédé en 1761, épouse en 1765 le prince des Asturies, futur Charles IV d'Espagne. La même année, la mort du duc Philippe Ier fait accéder Ferdinand au trône de Parme. Le nouveau duc n'a que 14 ans.

De 1757 à 1769, ile avoe étésavet élevégant par l'abbéan abad de Condillac hag Auguste de Keralio, installés par la défunte duchesse, tous deux fervents partisans français des idées des philosophes mais pas forcément bons pédagogues.