Constantinus III : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Linenn 1:
'''Flavius Claudius Constantinus''', anavezet ivez evel '''Constantinus III''' (marvet un tamm goude an 18 a viz Gwengolo 411), a oa ur jeneral roman savet a-enep an impalaer, hag a embannas bezañ [[impalaer roman]] ar c'hornôg een [[BritanniaEnez Vreizh]] er bloaz [[407]].
 
[[File:Roman_Gaul_-_AD_400.png | thumb| Galia war-dro 400.]]
 
==Istor==
 
Constantinus a voe trec'h en Enez Vreizh war veur a ken striver hag a voe anvet da impalaer gant al lejionoù eno e 407. Mont a reas neuze da chom e Galia ha kas a reas gantañ e holl soudarded da vont da vrezeliñ ouzh ar pobloù german o devoa treuzet ar Roen er goañvezh a-raok.
En 406 en em savas proviñsoù Enez Vreizh. Ar gwarnizonoù ne vezent ket paeet ken ha divizet o devoa dilenn o renerien. Da gentañ e voe dibabet [[Marcus]] ha [[Gratiaus]], met ne blijas nag an eil nag egile d'ar soudarded goude ur pennad ha lazhet e voent. Dre m'o devoa aon rak an aloubadegoù german ha ma klaskent un tamm surentez en ur ur bed a seblante kouezhañ buan en e boull e klaskas lejionoù Breizh dibab ur jeneral kreñv hag ampart : kemer a rejont un den hag a oa anvet evel an impalaer brudet e deroù ar IVvet kantved, [[Constantinus]] Veur, en devoa kemeret ar galloud goude emsevel e Breizh.
 
<!--
[5] Constantine was a common soldier, but one of some ability.[6] Early in 407, they acclaimed him as emperor.[7][2]
 
their own leader.[4]
 
 
 
 
Constantine moved quickly. He crossed the Channel at Bononia (Boulogne) and (historians have assumed) took with him all of the mobile troops left in Britain, thus denuding the province of any first line military protection and explaining the disappearance of the legions from Britannia in the early fifth century.[8] The Roman forces in Gaul (modern France) declared for him, followed by most of those in Hispania (modern Spain). On 31 December 406 several tribes of barbarian invaders, including the Vandals, the Burgundians, the Alans and the Sueves had crossed the Rhine, perhaps near Mainz, and overrun the Roman defensive works in a successful invasion of the Western Roman Empire.[9]
 
Constantine's forces won several confrontations with the Vandals and quickly secured the line of the Rhine. The sitting Western emperor, Honorius, ordered Stilicho, his leading general, or magister militum, to expel Constantine. Sarus the Goth, a commander of Honorius, defeated two of Constantine's generals, Iustinianus and the Frank Nebiogastes, who were leading the vanguard of his forces.[10] Constantine's lieutenant, Nebiogastes, was first trapped in, then killed outside, Valence.[11] Constantine sent another army headed by Edobichus and Gerontius, and Sarus retreated into Italy, needing to buy his passage through the Alpine passes from the brigand Bagaudae, who controlled them.[12] With these advances, Constantine controlled all of Gaul and garrisoned the Alpine passes into Italy.[13] By May 408 he had made Arles his capital,[14] where he appointed Apollinaris, the grandfather of Sidonius Apollinaris, as prefect.[15]
 
 
-->
 
Constantinus a voe trec'h en Enez Vreizh war veur a ken striver hag a voe anvet da impalaer gant al lejionoù eno e 407. Mont a reas neuze da chom e Galia ha kas a reas gantañ e holl soudarded da vont da vrezeliñ ouzh ar pobloù german o devoa treuzet ar Roen er goañvezh a-raok.
 
Constantinus a c'hounezas meur a emgann a-enep lejionoù an impalaer [[Flavius Honorius]]. Honorius a rannas ar galloud gantañ en 409.