Kakos : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Pajenn nevez : thumb|right|160px|''[[Herakles ha Kakos'', livet gant Sebastiano Ricci (1706)]] '''Kakos''' (Κακός / ''Kakós'', « drouk ») a oa ur...
 
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Linenn 1:
[[Image:Sebastiano Ricci 012.jpg|thumb|right|160px200px|''[[Herakles]] ha Kakos'', livet gant [[Sebastiano Ricci]] ([[1706]])]]
 
[[Image:Firenze-piazza signoria statue04.jpg|right|thumb|'' Herakles ha Kakos'', delwenn savet gant [[Baccio Bandinelli]], er [[Piazza della Signoria]] e [[Firenze]].]]
'''Kakos''' (Κακός / ''Kakós'', « drouk ») a oa ur [[ramz]], hanter-den, hanter-[[satir]], [[mab da Hefaistos]], tri fenn dezhañ, hag o-zri a dufe tan ha moged. Klopennoù gwadek tud varv a veze a-ispilh ouzh toull e vougev en Italia, e [[Latium]], e-harz ar menez [[Aventin]].
 
'''Kakos''' (Κακός / ''Kakós'', « drouk ») a oa ur [[ramz]], hanter-den, hanter-[[satir]], [[mab da [[ Hefaistos]], tri fenn dezhañ, hag o-zri a dufe tan ha moged. Klopennoù gwadek tud varv a veze a-ispilh ouzh toull e vougev en Italia, e [[Latium]], e-harz ar menez [[Aventin]].
 
==Mojenn==
[[Herakles]] a gasas an ejened laeret digant [[Gerion]] da-vetek an Tevere, en italia, hag a vanas kousket tra ma oant o peuriñ. Kakos a laeras eizh anezho, hag evit na vezañ kavet e sachas anezho a-souz , dre o lost, betek e vougev. Prest edo an haroz da guitaat ar peurvan pa stagas e oc'hen da vlejal ha pa voe respontet dezho gant blejadeg all ar re a oa kuzhet er vougev. Ha Herakles gant ar gonnar da redek davito. Met ur pikol karreg a oa ouzh toull ar vougev, dalc'het gant chadennoù a oa bet goveliet gant e dad Hefaistos. Na 'vit se! Bountañ ha sachañ a reas war ar rec'hier, da ober lec'h da dremen, ha lammat er vougev.
 
<!--
[[Héraclès]], après la défaite de [[Géryon]], conduisit ses troupeaux de bœufs sur les bords du [[Tibre]], et s'endormit pendant qu'ils paissaient. Cacus en vola quatre paires, et, pour n'être pas trahi par les traces de leurs pas, les traîna dans son antre à reculons, par la queue. Le héros se disposait à quitter ces pâturages. lorsque les bœufs qui lui restaient se mirent à mugir : les vaches enfermées dans l'antre répondirent par des beuglements. Hercule, furieux, court vers la caverne ; mais l'ouverture en était fermée avec un rocher énorme que tenaient suspendu des chaînes forgées par Vulcain. Il ébranle les rochers, se fraye un passage, s'élance dans la caverne à travers les tourbillons de flamme et de fumée que le monstre vomit ; il le saisit, l'étreint de ses mains robustes, et l'étrangle. [[Ovide]] le lui fait tuer à coups de massue.
 
En mémoire de cette victoire, les habitants du voisinage célébrèrent, tous les ans, une fête en l'honneur d'Hercule. Des pierres gravées antiques représentent Cacus dans l'instant du vol ; et, sur le revers d'une médaille d'[[Antonin le Pieux]], on voit ce monstre renversé, sans vie, aux pieds du héros, autour duquel se presse un peuple reconnaissant. Dans les plafonds peints à [[Bologne]], au [[palais Zampiéri]], par les Carrache, Cacus a une tête de bête sur un corps humain.