Dario Fo : diforc'h etre ar stummoù

Bamet eo Dario Fo dirak un dramaturj venitian eus ar XVI^vet kantved, Angelo Beolco, graet anezhañ Ruzzante, soénjal a ra eo eñ e-giz e “brasañ mestr gant Molière”. E kerzh e brezegenn, p’en doa resevet [[priz Nobel al lennegezh]] (e Stockholm, 1997), e roas gouc'hemennoù d'« un den a c'hoariva dreist-ordinal eus va douar, nebeut anavezet... zoken en Italia. Hag a zo sur a-walc’h ar brasañ skrivagner c’hoariva bet e kerzh an Azginivelezh en Europa a-raok donedigezh [[William Shakespeare]].” Pouzañ a reas war qualité c’hoariva Ruzzante, a zo d’e soñj (qu’il considère) “tad gwirion ar Commedia dell’arte, a ijinas ul langage original, ul langagelavar dezhañ, ul lavar a c’hoariva hag evit ar c’hoariva, basédiazezet surwar unemeur variétéa de languesyezhoù : lesrannyezhoù dialectesTraonienn de la Vallée duar Pô, des expressions ene latin, ene espagnolspagnoleg, mêmehag en allemandallamaneg zoken, le tout mélangé avec deskement-mañ onomatopéesmesket degant saonomatopeennoù propreijinet inventiongantañ[2]. »