Faunus : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Linenn 1:
'''Faunus''' a oa un doue e mojennoù [[Roma]] an [[Henamzer]], heñvelekaet ouzh Pan tud Hellaz (kemmadur p/f). [[Mab]] e oa da [[Picus]], [[mab-bihan]] da [[Saturnus]], ha tad da [[Latinus mab Faunus|Latinus]], roue al [[Latined]], a oa mab d'e wreg [[Fauna]]), pa zegouezhas [[Énéas]] en [[Italia]]. Hervez skridoù zo e oa mab da Saturnus ha [[Kirke]].
Dans la mythologie romaine,
 
'''Faunus''' a oa un doue e mojennoù Roma an Henamzer. Mab e oa da [[Picus]], mab-bihan da [[Saturnus]], ha tad da [[Latinus mab Faunus|Latinus]], roue al [[Latined]], a oa mab d'e wreg [[Fauna]]), pa zegouezhas [[Énéas]] en [[Italia]]. Hervez skridoù zo e oa mab da Saturnus ha [[Kirke]].
Diwaller ar [[chatal]] e oa Faunus, reiñ a rae dezho frouezhusted hag o diwall a rae diouzh ar [[bleidi]], se zo kaoz ma veze graet ''« Lupercus »'' anezhañ (eus ''Lupus'' : « bleiz »).
 
Gouest e oa da gas gwallhunvreoù d'an dud, hag ’''Incubis'' (''« gwallhunvre »'' a veze graet anezhañ ivez.
Un diouganer eo ivez, hag en noz e klever anezhañ oc'h embann orakloù.
<!--
Il lui arrivait aussi d'inspirer des cauchemars aux humains. Aussi lui donne-t-on le nom d’''Incubis'' (''« cauchemar »''). C'était aussi un dieu qui rendait des oracles (d'où son qualificatif ''Fatuus'', ''« le Devin »''), dévoilant l'avenir grâce aux rêves ou aux voix surnaturelles émises par les bosquets sacrés ; il y en avait un près de [[Tibure]] et un autre sur l'[[Aventin]].
 
==Diouganer==
Un [[diouganer]] e oa ivez, hag en noz e kleved anezhañ oc'h embann orakloù. Se zo kaoz e veze graet ''Fatuus'' (''an Diouganer'') anezhañ ivez. E ziouganoù a deue en hunvre hag armouezhioù kevrinus a gleved er c'hoadoù pe bodoù [[nevet]]: ur c'hoad nevet a oa nepell diouzh [[Tibure]] hag unan all war ar menez [[Aventin]].
<!--
On fête en son honneur les [[Lupercales]]. Le 15 février, douze [[luperques]], prêtres de Faunus, sacrifiaient un bouc à leur dieu dans la grotte du Lupercal (au pied du [[Mont Palatin]]) où, selon la légende, la louve avait allaité [[Romulus et Rémus]]. Puis, vêtus uniquement d'un pagne en peau de bouc, ils couraient dans toute la ville de Rome ; ils étaient armés de lanières de peau de bouc avec lesquelles ils fouettaient les femmes qu'ils rencontraient sur leur passage pour les rendre fécondes. En [[496]], le pape [[Gélase Ier|Gélase I{{er}}]] interdit cette fête païenne. Il choisit [[Valentin de Terni]] comme saint patron des fiancés et des amoureux, et décrète que cette date (le 14 février, jour de sa fête) lui serait consacrée.
 
Linenn 20 ⟶ 19:
 
-->
 
 
[[Rummad:Doueed Roma]]
[[da:Faunus]]