Giovanni Boccaccio : diforc'h etre ar stummoù
Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
D Robot ouzhpennet: ast:Giovanni Boccaccio |
|||
Linenn 5:
==Buhez==
Mab bastard e oa d'ur marc'hadour a soñje e lakaat d'ober kenwerzh eveltañ, ha d'ur
E dibenn ar bloavezh [[1340]] e tistroas da [[Firenze
En yaouank e stagas da skrivañ barzhoniezh. Sot e oa gant [[Dante]] hag abalamour da se e kave dezhañ n'hallje ket bezañ ar barzh gwellañ, met sur e oa da vezañ an eil. Pa anavezas labour [[Petrarca]] avat e kollas pep goanag hag e skoas en tan an darn vrasañ eus e varzhonegoù
<!--
de ses vers lyriques, sonnets, chants et autres poésies amoureuses.
En [[1362]], il subit une profonde crise religieuse pendant laquelle il voulut même détruire tous ses manuscrits. Pétrarque l'en dissuada car il lui était réservé de faire pour la prose ce que Pétrarque avait fait pour la poésie, et par ses ouvrages il se plaça bientôt au-dessus de tous les [[prose|prosateur]]s italiens dont il est resté le modèle. La même année, il est accueilli par [[Niccolò Acciaiuoli]] au [[castello di Montegufoni]].
Linenn 57 ⟶ 58:
-->
==Levrioù==
* Boccace, Fiammetta, Arléa, [[2003]].
|