Emzifenn Sokrates (Platon) : diforc'h etre ar stummoù

E houmañ e ra anv eus ur baradoz digor d'an holl dud, e lec'h m'o dije o zu da c'houlennata holl an dud veur eus istor o bro ha ma ne vijent ket kondaonet evit kelou-se, emezañ o c'hodisal.

 

Ma n'eo ket gwall gendrec'hus ha godisus emzifenn Sokrates (pe faeüs zoken e-keñver ar varnerien a nac'h lakaat da drueziñ outañ), ez eo marteze abalamour d'e youl da ziskouez ez eo pouezusoc'h ar mennozhioù evit ar vuhez, pe, hervez lod, abalamour ma'z eo erru 69 dija, ma n'en deus mann da goll ha ma c'hall evel se mervel gant enor.

 

Lakaet e vo Sokrates d'ar marv goude ar prosez-se. Roet e vo un evaj diwar [[kegid|gegid]] dezhañ da evañ.

 

* Platon, ''Apologie de Socrate. Criton'', traduction de Luc Brisson, Flammarion, Paris, 2005 (3ème édition, GF, n°848). ISBN 2-08-070848-1

 

{{Wikisourcetexte}}

 

* [http://philoctetes.free.fr/apologiedesocrate.htm Meulidigezh Sokrates] e galleg.

 

 

[[bg:Апология (диалог)]]

[[it:Apologia di Socrate]]

[[ja:ソクラテスの弁明]]

[[la:Apologia Socratis]]

[[nl:Apologie van Socrates]]