Ercole Iañ d'Este : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Linenn 2:
[[Skeudenn:Grossone Ercole I.jpg|thumb|200px|left|[[Grosso (moneta)|Grossone]] arc'hant Ercole Iañ d'Este, dug [[Ferrara]] .]]
 
'''Ercole Iañ d'Este''' ([[1431]]-[[1505]]), dug [[Ferrara]] adal [[1471]] betek [[1505]], a voe un den a-bouez en istor an [[Azginivelezh italian]], evel politikour ha gwarezour an arzourien. Mab e oa da [[Nicolò III]] ha da ''Ricciarda da Saluzzo''. Dimeziñ a reas da [[Eleonora di Napoli]], ha pemp bugel o doe.
 
Dimeziñ a reas da [[Eleonora di Napoli]], ha tad pemp bugel o doe.
 
== Istor ==
Linenn 12 ⟶ 10:
 
=== Dug ===
Anvet e voe da zug war-lerc'h marv e hantervreur [[Borso d'Este]] d'an [[20 a viz Eost]] [[1471]]. Dimeziñ a reas da Eleonora , merc'h Ferdinant Naplez. Pemp bugel o doe:
* [[Alfonso Iañ d'Este|Alfonso]], a zimezas da [[Anna Maria Sforza]] da gentañ, da [[Lucrezia Borgia]] da c'houde,
* [[Isabella d'Este]], a zimezas da [[Francesco II Gonzaga]], markiz [[Mantova]];
* [[Beatrice d'Este|Beatrice]], a zimezas da [[Ludovico il Moro]], dug [[Milano]].
* [[Ippolito d'Este|Ippolito]], a voe kardinal
* ha [[Ferrante d'Este|Ferrante]], a voe bac'het gant e vreur henañ Alfonso adalek 1506 betek e varv 34 bloaz goude..
 
 
Linenn 30 ⟶ 28:
E vab [[Alfonso d'Este]], dimezet da [[Lucrezia Borgia]], merc'h ar pab, a voe dug war e lerc'h.
 
Bec'h a veze etre Ferrara ha Venezia a glaske kreskiñ he galloud ha ren war marc'had an [[holen]]. Abalamour da se e reas [[Brezel Ferrara]] e 1482 ouzh Venezia, aha oa skoazellet e voe gant ar pab [[Sistus IV]] d'ar poent.
<!--
Con la [[Pace di Bagnolo]] nel [[1484]], Ercole fu costretto a cedere a Venezia il [[Polesine]] e [[Rovigo]], territori che gli erano stati sottratti nella prima parte della guerra (iniziata nel [[1482]]).
 
Gant [[Peoc'h Bagnolo]] e [[1484]] e rankas Ercole leuskel douaroù gant Venezia: ar [[Polesine]] ha [[Rovigo]].
<!--
Benché Ercole avesse perso la guerra contro Venezia ed il Papa, ebbe uno straordinario successo nel costituire un'impresa musicale che rese per diversi anni [[Ferrara]] la corte più raffinata d'[[Europa]], mettendo in ombra persino la [[Cappella Vaticana]]. È infatti grazie ad Ercole ed a pochi altri nobili che i musicisti [[valloni]] e [[fiamminghi]] arrivarono in Italia. I più celebri compositori europei lavorarono per lui, oppure gli dedicarono musica: tra loro ricordiamo [[Alexander Agricola]], [[Jacob Obrecht]], [[Heinrich Isaac]], [[Hadrian Willaert]] e [[Josquin Desprez]]. Quest'ultimo compose la ''Missa Hercules Dux Ferrariae'', non solo dedicata a lui, ma basata su un tema tratto dalle sillabe del nome del Duca.