An islavarenn-lec'h, pe lec'hiañ[1], zo un islavarenn-doareañ hag a verk al lec'h.

E brezhoneg e vez degaset :

  • gant ma (diwar ar ger ma, pe man, hag a gaver er gerioù c'hoariva ha peurvan)
  • gant e-lec'h ma, el lec'h ma, e kement lec'h ma

« E-lec'h ma staot ur c'hi
   E staot daou pe dri »

  • gant dre (al) lec'h ma, da/d'al lec'h ma, eus al lec'h ma...

Liamm diavaez kemmañ

Notennoù kemmañ

  1. Islavarenn lec'hiañ e Yezhadur bras ar brezhoneg, gant Frañsez Kervella, e 1947 (§ 785).