Armel Calvé
Armel Calvé, ganet e Pariz d'an 3 a viz Mae 1924 hag aet da Anaon e Kemper, d'an 28 a viz Genver 2009, a oa ur poliser hag un emsaver en doa sikouret da sevel unan eus ar brasañ kevredigezhioù sevenadurel evit Brezhoned Pariz, ar c'helc'h keltiek Dugelezh Breizh. Paotr an Elle e oa e anv-drouiz hag e anv-pluenn.
Buhez
kemmañEus Bro ar Faoued hag hini Kemperle e oa e dud, met tremen a reas e vuhez e Pariz, evel poliser adalek 1945 hag aet da benn-ofiser polis pa 'z eas war e leve e 1978. Dimeziñ a reas gant ur vaouez eus ar Faoued, Marcelle Le Mestre. Dont a reas da chom da Vreizh, en e diez e Gwiskri hag e Kemper hag e tremenas kalz eus e amzer evit enklaskoù war Goursez Breizh ha war istor ar Vrezhoned o chom e Pariz.
Obererezhioù kevredigezhel e Rannvro Pariz
kemmañE 1961 e krouas "Kenseurtiz Brezhoned Les Lilas hag tro war dro" (Amicale des Bretons des Lilas et environs)[1] gant an doktor Peron ha Yann Kerlann hag eñ ar prezidant bloavezhioù-pad. Ezel e voe ar gevarzhe eus Unaniezh Brezhoned Pariz hag eñ eilprezidant anezhañ, pa oa ar c'helc'h keltiek ezel eus Kendalc'h.
Ur spered emsaver politikel a voe gantañ pa nac'has ober enklaskoù polis e-keñver Talbenn Dieubidigezh Breizh[2].
Arroudenn
kemmañO klask termeniñ petra eo Brezhoned Paris : « En desped da soñjoù boutin eo anat ne c'heller ket liammañ orin resis an den ouzh lec'h e c'hanedigezh, met, en un doare simploc'h, ouzh genoù e ziagentidi hag an desavadur anezhañ, gant ur ster ledan. [3].
Embannadennoù
kemmañ- Paotr an Elle, Histoire de la Gorsedd des druides, Brasparzh, Embannadurioù Beltan, 1987.
- Histoire des Bretons à Paris, kentskrid gant Charles Le Quintrec. Coop Breizh, 1994. ISBN2-909924-28-9
Levrlennadur
kemmañ- Bernez an Nail, Disparition d'Armel Calvé, Paotr an Elle, infatigable militant de la Bretagne. E-barzh Agence Bretagne Presse, 28 Genver 2009.
Notennoù ha daveennoù
kemmañ- ↑ Krouet ar gevarzhe e Gouere hag ar c'helc'h keltiek Dugelez Breiz tri miz goude
- ↑ S. O. ar mortuaj embannet gant Bernez an Nail.
- ↑ Histoire des Bretons à Paris, p. 15-16 : « Il tombe, en effet, sous le sens que, malgré certaines idées reçues, les critères retenus pour déterminer une origine précise, n’ont rien à voir avec le lieu de naissance, mais plus simplement avec les gènes des ascendants et l’éducation ultérieure prodiguée, au sens large du terme ».