René Bazin

skrivagner gallek

René François Nicolas Marie Bazin (Angers, 26 a viz Kerzu 185320 a viz Gouere 1932) a oa ur skrivagner, gwiraour, kelenner war ar gwir ha kazetenner gall.

René Bazin



Ganedigezh 26 a viz Kerzu 1853
Angers
Marv 20 a viz Gouere 1932
Paris
Stummadur Skol-veur ar Gwir
(Paris)
Université Catholique
de l'Ouest (Angers)
Micherioù Skrivagner
Gwiraour
Kelenner war ar gwir
Kazetenner
Oberennoù pennañ
Ma tante Giron (1885)
Une tache d'encre (1888)
La Terre qui meurt (1899)
Les Oberlé (1901)

Buhez kemmañ

Mab un alvokad e oa René Bazin ; e c'hoar Marie a oa mamm-gozh d'ar skrivagner Hervé Bazin (1911-1996).
Goude bout bet un aotreegezh war ar Gwir e Paris e kendalc'has gant e studioù e Skol-veur gatolik Angers, ma tapas e zoktorelezh. Adalek 1882, d'an oad a 29 bloaz, e voe kelenner war gwir an torfedoù.
E 1876 e timezas gant Aline Bricard (1855-1936) ; c'hwec'h merc'h ha daou vab o devoe.

A-hed e vuhez e voe tomm René Bazin ouzh an unpenniezh hag he difennerez an Iliz katolik roman.

Diwezhatoc'h e voe bespennskridaozer ar gazetenn L'Étoile hag e voulc'has Stéphanette, e romant kentañ, a voe embannet e 1883 e stumm un heuliadenn er gazetenn L'Union en Angers. Bloaz goude e voe embannet al levr.

E eil romant, Ma Tante Giron, a zeuas er gouloù e 1885.
An oberenn diwezhañ-mañ a zigoras dezhañ dorioù saloñsoù lennegel Paris, ma kejas ouzh rener ar gazetenn Journal des débats ; hemañ a asantas embann e stumm un heuliadenn trede romant René Bazin, Une tache d'encre.

Ken abred ha 1885 e voe lennet e oberennoù dirak Kelc'h studierien Skol-veur Angers.

E miz Du 1887 e kejas R. Bazin ouzh Ludovic Halévy (1834-1908), un ezel eus an Académie française, hag e alias da vont e darempred gant an ti-embann bras Calmann-Lévy ; hennezh a brenas gwirioù Ma Tante Giron kent embann levr Une tache d'encre e miz Mae 1888, en devoe Priz an Académie française a-drugarez da Ludovic Halévy.
Meur a wech e voe enoret R. Bazin gant an Académie

Levrioù a-zivout e veajoù a skrivas, hag e kenlabouras gant La Revue des deus Mondes (1829-bremañ) en ur aozañ pennadoù evit meur a gazetenn.

A-c'houde Brezel 1870-1871 ha faezhidigezh ar C'hallaoued e voe unan eus skrivagnerien luskad an Digollourien (Revanchards), gant e romantoù Les Oberlé (1901) ha Le Guide de l'Empereur (1901 ivez).
Kement a verzh a reasLes Oberlé ma voe degemeret en Académie française e 1903, d'an oad a 50 vloaz.

E 1904 e voe dilennet e kuzul-kêr Saint-Barthélemy-d'Anjou, m'en devoa skrivet an darn vrasañ eus e levrioù.

E 1915 e voe dilennet da brezidant Gorfuniad ar gelaouennerien gristen (Corporation de publicistes chrétiens), anvet Sindikad ar gazetennerien c'hall (Syndicat des journalistes français) ivez[1], hag e 1917 e tiazezas Burev katolik ar Wask (Bureau catholique de la presse).

E miz genver 1917 e teuas an islamoniour Louis Massignon (1883-1962) d'e skoazellañ da aozañ buheskrid ar penitiour Charles de Foucauld (1858-1916).

E 1922 e voe ezel eus ar Société royale des Sciences et Belles-lettres de Nancy, anvet Académie de Stanislas ivez[2].

D'an 20 a viz Gouere 1932 e varvas René Bazin e Paris.

Oberennoù kemmañ

  • Stéphanette (1884)[3]
  • Ma Tante Giron (1885)
  • Une tache d’encre (1888)[4]
  • Les Noellet (1890)
  • Le Guide de l'Empereur (1890)
  • À l’aventure (croquis italiens) (1891)[5]
  • Contes en vers (1891)
  • La Sarcelle bleue (1892)
  • La Légende de sainte Béga (1892)
  • Madame Corentine (1893)
  • Sicile : croquis italiens (1893)[6]
  • Les Italiens d'aujourd'hui (1894)[7]
  • Humble Amour (1895)[8]
  • Terre d'Espagne (1895)[9]
  • En province (1896)
  • Contes de bonne Perrette (1897)
  • De toute son âme (1897)
  • Histoire de vingt-quatre sonnettes (1898)
  • La Terre qui meurt (1899)[9]
  • Les Personnages de roman (1899)
  • Croquis de France et d'Orient (1899)
  • Le Guide de l'Empereur : histoire de pauvres gens (1901)
  • Les Oberlé (1901)
  • L'Enseigne de vaisseau Paul Henry, défenseur de la mission de Pékin (1902)
  • Donatienne (1903)[9]
  • Récits de la plaine et de la montagne (1904)
  • Le Duc de Nemours (1905)
  • L'Isolée (1905)[9]
  • Questions littéraires et sociales (1906)
  • Le Blé qui lève (1907)[10]
  • Mémoires d'une vieille fille (1908)
  • Le Mariage de mademoiselle Gimel, dactylographe (1909)
  • La Barrière (1910)[9]
  • La Douce France (1911)
  • Davidée Birot (1912)[9]
  • Nord-Sud, Amérique, Angleterre, Corse, Spitzberg, notes de voyage (1913)
  • Gingolph l'abandonné (1914)
  • Pages religieuses, temps de paix, temps de guerre (1915)
  • Aujourd'hui et demain, pensées du temps de la guerre (1916)
  • La Campagne française et la guerre (1917)
  • Notes d'un amateur de couleur (1917)
  • La Closerie de Champdolent (1917)[11]
  • Les Nouveaux Oberlé (1919)
  • Charles de Foucauld, explorateur du Maroc, ermite au Sahara (1921)[9]
  • Il était quatre petits enfants : histoire d'une famille française (1922)
  • Contes et Paysages (en province) (1923)
  • Le Conte du triolet (1924)[12]
  • Baltus le Lorrain (1926)[9]
  • Paysages et pays d'Anjou (1926)
  • Fils de l'Église (1927)
  • Les Trois Peines d'un rossignol (1927)
  • Pie X (1928)
  • Le Roi des archers (1929)
  • Magnificat (1931)
  • Champdolent (1931)
  • La Faneuse endormie et autres nouvelles (1949)

Sinema kemmañ

E 1927 e voe graet ur film digomz diwar La Terre qui meurt gant Jean Choux[13] ur film komz a voe e 1936 savet gant Jean Vallée[14].

Notennoù kemmañ