Anv-verb danevelliñ

An anv-verb a vez implijet en danevelliñ en un nebeud yezhoù : latin, galleg, brezhoneg.

Ha Yann o skeiñ un taol troad gant e enebour.

E latin

En latin e vez implijet a-wechoù, gant ur rener, e-lec'h un amzer-dremenet :

Quotidie Caesar frumentum flagitare : "Goulenn ed bemdez a rae Caesar."

E galleg

War-lerc'h an araogenn "de" a-wechoù :

"Grenouilles aussitôt de sauter dans les ondes ;

Grenouilles de rentrer en leurs grottes profondes." Le lièvre et les grenouilles.

"Et tous ces oiseaux de sautiller, de boire, de chanter, de jouer, de voler, de se rouler et de voleter encore." Contes de la brousse et de la forêt".

Ral eo aet e galleg, hogen kavet e vez c'hoazh gant kazetennerien zo.

E brezhoneg

Implijet e vez an anv-verb en danevelliñ e brezhoneg :

• war-lerc’h un araogenn, da pe o : Ha hi da skeiñ. Ha hi o skeiñ.
• war-lerc’h ha : Ha hi ha skeiñ.
• hep araogenn ebet, pe hep ha: Ha hi skeiñ.

Talvoudegezh

Un droienn skañv eo, implijet e-lec'h ar frazenn ordinal, evit kontañ (pe danevelliñ) oberoù graet buan peurvuiañ.

Stank e vez kavet dindan pluenn ar gwellañ skrivagnerien-bobl, evel:

• Fañch an Uhel, e Kontadennoù ar Bobl hag e Soniou Breiz Izel
• Ivon Krog, en "Eur Zac'had Marvaillou"
• Dir-na-Dor, e Pipi Gonto (1902,1908,1925)
• Yann ar Floc'h, e Koñchennoù eus bro ar Stêr Aon.
• ha tud all evel Gab Milin ha re all.

Kalz nebeutoc'h e vez kavet gant tud all, evel Lan Inizan, a oar ober gant an droienn koulskoude.

Talvoudus eo evit degas lusk en ur skrid, gant ma vo implijet mat, ha graet e vez gant an doare-se er yezh komzet ken-ha-ken.

Penaos eo stummet

Peurvuiañ

• e krog ar frazenn gant ha, un doare d'he liammañ ouzh ar frazenn a-raok
• e teu ar rener da heul
• e teu an araogenn "da" goude, dirak un anv-verb
• e vez ur renadenn bennak da-heul ar verb

Hag ar paotr kozh da sevel war ar c’hleuz, Kontadennoù ar Bobl.

War-lerc’h “da”

Peurvuiañ e vez rener hag anv-verb, met a-wechoù e vezont diezhomm :

• Hep rener (anavezet eo, diskuliet eo bet en ur frazenn a-raok).
  • Ha da deurel o chupennoù d’an traoñ, ha da gregiñ kerkent, KAB 1/45
  • Ha da nijal arre dreist ar c’hoadoù ha dreist ar mor, KAB 2/29.
• Hep anv-verb (hep ar verb mont peurvuiañ, ral e welet en hevelep troiennoù)
  • Hag hi d’ar gêr raktal, KAB 2/20
  • Hag ar jeant d’ar marchosi, KAB 3/16
  • Ha Marjan d’ar park, teñval he fenn, … Ha Yann d’ar c’hraou, DC’H 117
  • Hag eñ er-maez.

• Gant ar rener
  • Hi da saludiñ ‘r c’hloareg, SBI 1/192
  • Hag hi d’o c’has d’ar gêr, SBI 2/140
  • Hag Arzhur da c’hoarzhin o welet kement-se, KAB 1/32
  • Hag eñ da son gant e violoñs, KAB 1/97
  • Ha kerkent an teir flac’h da redek, KAB 1/223
  • Hag ar c’hi da c’hrognañ, da skrignañ e dent, ha da lampat gantañ, KAB 2/20
  • Ha me da goach ma fenn ‚vel un inosantez, TBP 1/47
  • Ha Jenovefa gaezh da c’harmat, TBP 1/62
  • Ha me o tapout ma botoù em dorn ha da garzhañ fonnusañ ma c’hallen, TBP 2/163
  • Ha hi da c’houlenn diganin…, TBP
• Gant met
  • Met kerkent ar vugale da laret, KAB 2/17

War-lerc'h setu

• Setu glac’haret ar roue, ha da ouelañ, ha da sachañ ar blev eus e benn, KAB 1/101
• Setu hi troet en un evn bihan glas ha da darnijal en-dro d’an daol oc’h ober « drik ! … driik ! … », KAB 1/105
• Setu an div all da c’hoarzhin o klevet kement-se, KAB 1/203
• Ha setu ar merc’hed da dont d’ar red, KAB 1/223
• Setu an holl da c’houlenn digantañ keloù eus e c’hoar, KAB 1/283

War-lerc’h “o”

-En droienn Ha … o… :

• Hag eñ o c’houlenn digantañ …, Nag hemañ o respont dezhañ, …, Hag eñ o c’houlenn diouti,…, SBI 1/124
• Ha me o c’houlenn outi…Hi o laret din…ha me o vont ganti, SBI 1/204
• Hi o sevel eus he gwele, SBI 2/114
• Hag hi o respont din-me, SBI 2/114
• Ha me o c’houlenn onti ha dimezet e oa, Hag hi o respont din-me, SBI 2/114
• Hag eñ o vont da skeiñ ganin.
• Hag eñ o tapout ar verc’h hag o pokat dezhi ivez, KAB 2/22
• Hag eñ o tistreiñ ouzh ar plac’h ar gambr, KAB 2/56
• Hag ar jeant d’ar marchosi, o vallozhiñ ken a grene ar c’hastell gantañ, KAB 3/16
• Hag eñ o tarc’heiñ un taol bazh gantañ hag o troc’hañ anezhañ etre c’hwec’h tamm, TBP 1/169
• Hag eñ o reiñ ur vazhad all dezhañ hag o rannañ e benn etre daou damm, TBP 1/169
• Ha me o krial a-bouez ma fenn, TBP 1/208
• Hag eñ o kouezhañ war e benn er penton, TBP 1/225
• Ha hi o tarc’heiñ ar gontell a-droujouez war an daol, TBP 2/12
• Hag ar c’hi o lammout gant ar paotr-saout, TBP 2/208

-En droienn setu … o … .

• Ha setu an êgl kerkent o tont da nijal a-us dezhañ ha da dreiñ…, KAB 20
• Ha setu int o vont d’an daoulamm ruz, KAB 1/83
• Setu ma zad o tistreiñ d’ar gêr, KAB 1/85
• Setu ar gwennilied o tegouezhout, YBB 190
• Setu ar person o tont, TBP 2/208, 209

War-lerc’h “ha”

• Hag int ha lammat gantañ.
• Hag eñ ha mont en hent, hag ar pilhaouer ha foetañ e loen.
• Hag eñ ha bale, KBSA;

Hep araogenn ebet dirak

A-wechoù e kaver ar rener gant an anv-verb hepmui:

• Hag eñ ober gaol kuit (Gabriel Milin).