Otto Dix
Otto Dix (2 a viz Kerzu 1891 e-kichen Gera – 25 a viz Gouere 1969 e Singen) a oa ul livour alaman eus luskad an eztaolouriezh hag an Neue Sachlichkeit.
Reizh pe jener | paotr |
---|---|
Bro ar geodedouriezh | Alamagn |
Anv e yezh-vamm an den | Otto Dix |
Anv ganedigezh | Wilhelm Heinrich Otto Dix |
Anv-bihan | Otto, Wilhelm Heinrich Otto, Wilhelm |
Anv-familh | Dix |
Deiziad ganedigezh | 2 Kzu 1891 |
Lec'h ganedigezh | Untermhaus |
Deiziad ar marv | 25 Gou 1969 |
Lec'h ar marv | Singen (Hohentwiel) |
Doare mervel | abeg naturel |
Abeg ar marv | Gwallzarvoud eus gwazhied an empenn |
Lec'h douaridigezh | Hemmenhofen |
Pried | Martha Dix |
Bugel | Ursus Dix, Nelly Dix, Jan Dix |
Yezhoù komzet pe skrivet | esperanteg, alamaneg |
Tachenn labour | livouriezh, Arzoù ar gweled |
Implijer | Dresden Academy of Fine Arts |
Bet war ar studi e | Kunstgewerbeschule Dresden, Dresden Academy of Fine Arts |
Studier | Erika Streit |
Bet studier da | Ernst Schunke, Carl Senff, Richard Guhr, Otto Gussmann |
Strollad etnek | Germans |
Perzhiad e | documenta, Documenta III |
Brezel | Brezel-bed kentañ, Eil Brezel-bed |
List of works | list of paintings by Otto Dix |
Oberenn heverk | Großstadt, Die Skatspieler, Der Krieg |
Luskad | Expressionism, New Objectivity |
Ezel eus | Academy of Arts of the GDR, Prussian Academy of Arts, Dresdner Sezession |
Darvoud-alc'hwez | Nazi book burnings |
Prizioù resevet | Commander's Cross of the Order of Merit of the Federal Republic of Germany, Medal Carl von Ossietzky, honorary citizen of Gera, Lichtwark Prize |
Lec'hienn ofisiel | http://www.otto-dix.de |
Dileuriet gant | Artists Rights Society |
Dileuriad ar gwirioù a aozer | Verwertungsgesellschaft Bild-Kunst, reproduction right represented by CISAC-member |
Statud e wirioù aozer | Oberennoù dezhe gwirioù aozer |
Teuliad arzour e | Philadelphia Museum of Art Library and Archives, Frick Art Research Library, Smithsonian American Art and Portrait Gallery Library |
E vuhez
kemmañMicherour e oa e dad, Ernst Gauis Franz Dix e anv, met deskadurezh war arzoù en doa bet Oto Dix digant e vamm, hag a oa dedennet gant ar sonerezh hag al livouriezh. E-pad e vugaleaj e teske Dix gant ar c'helenner Ernst Schunke. Etre 1905 ha 1909 e teskas ivez gant Carl Senff. Goude bezañ bet ur yalc'had e voe degemeret Dix e skol arzoù-pleustek Dresden, ma teskas etre 1909 ha 1914. Johann Nikolaus Türk ha Richard Guhr a oa e-touez e gelennerien. Ouzh meur a luskad livañ e klaskas Dix tostaat : ar gubouriezh, dazontouriezh, an dadaouriezh. Perzh a gemeras e Brezel-bed kentañ abalamour ma felle dezhañ santout mat ha bezañ intret gant an anken hag ar marv. Kaset e voe d'an talbenn er Champagne, er Somme hag e Rusia. E Düsseldorf e studias eus 1919 da 1922, kent emezelañ d’an emsav realour ha flemmus (Neue Sachlichkeit) objektivelezh Nevez. E skol arzoù-kaer Dresden e kelennas da c’houde adalek 1927. Gant Martha Lindner e voe dimezet er bloaz 1923. 70 poltred a livas diouti e-kerz o vuhez asambles. Tri bugel o doe Nelly (de) (1923-1955), Ursus (1927–2002) et Yann (1928–2019). Perzh a gemeras e diskouezadeg kempred al livourien-gravourien alaman aozet e Pariz e-barzh al levraoueg vroadel, e 1929. Poltredoù arzourien, poltredoù gwazed ha meinlivouriezh, ha poltredoù maouezed.
Da vare an Trede Reich
kemmañUr wech ma voe tapet ar galloud gant an nazied e 1933 e voe Dix, e-touez ar gelennerien gentañ difennet outo da gelenn, e-se e voe skarzhet diouzh akademiezh Dresden. Ar renad nevez a soñje dezho e oa ur « bolchevik eus ar sevenadur » anezhañ. Hevelep bloavezh e oa bec’h warnañ, peogwir e oa en arvar da vout kaset en toull-bac’h pe en ur c’hamp-bac’h. Diwar neuze e krogas gant un divroadeg eus an diabarzh, hag eñ mont d'en em staliañ e mervent Alamagn e Randegg. E 1936 ez eas da Hemmenhofen ma livas gweledvaoù. Gant an nazied e voe lâret, e 1937, e sevene oberennoù distaret. Dilammet e voe betek 170 a oberennoù savet gantañ, diouzh ar mirdioù. Ul lodenn vat a voe devet, hag ul lodenn all a voe diskouezet da-geñver diskouezadeg an arz disteraet. E 1938 e voe harzet gant ar Gestapo ha bac'het e-pad div sizhunvezh. Rediet e voe eta brezeliñ e-pad an Eil Brezel-bed. Prizoniet e voe gant ar C'hallaoued[1].
Goude an Eil Brezel-bed
kemmañGoude ar brezel ha betek e varv e pellaas Dix diouzh al luskadoù arzoù nevez. Ne teue ket a-benn da vezañ plijet nag gant luskad arz ar realouriezh sokial a rae berz d’an ampoent en DDR, nag gant an arz a-c’houde brezel er BRD. Enoret e voe gant titloù anaoudegezh roet dezhañ a-berzh an daou Stad.
Meur a briz a resevas memestra :
- 1959 - Bundesverdienstkreuz
- 1966 - Alfred-Lichtwark-Preis e Hamburg ha Martin-Andersen-Nexö-Preis e Dresden
- 1968 - Rembrandt-Preis e Salzburg
Mervel a reas Dix d'ar 25 a viz Gouere 1969 e Singen abalamour d'un angwazhiad. E bered Hemmenhofen emañ e vez.
Oberennoù
kemmañ
|
|
Liammoù diavaez
kemmañLevrlennadur
kemmañ- En alamaneg
- Eva Karcher: Otto Dix - 1891 1969 - Leben und Werk, Köln 1988
- Florian Karsch: Otto Dix. Das graphische Werk, Hannover 1970
- Fritz Löffler: Otto Dix. Leben und Werk, Dresden 1977
- Fritz Löffler: Otto Dix 1891–1969. Œuvre der Gemälde, Recklinghausen 1981
- Fritz Löffler: Otto Dix. Bilder zur Bibel. Berlin: Union Verlag, 1986.
- Ulrike Lorenz: Otto Dix. Das Werkverzeichnis der Zeichnungen und Pastelle, Weimar
- Ulrike Lorenz: Dix avant Dix. Das Jugend- und Frühwerk 1909–1914, Jena: Glaux, 2000
- Catalogue d'exposition, Galerie der Stadt Stuttgart, Nationalgalerie Berlin 1991
- Suse Pfäffle : Otto Dix. Werkverzeichnis der Aquarelle und Gouachen, Stuttgart 1991
- Diether Schmidt: Otto Dix im Selbstbildnis, Berlin 1981
- Dietrich Schubert. Otto Dix - Der Krieg. 50 Radierungen von 1924. Jonas Verlag, Marburg 2002
- Birgit Schwarz: Großstadt, Frankfurt/M. 1993
- E galleg
- Otto Dix : Dessins D'une Guerre a L'autre. Katalog an diskouezaeg e kreizenn Georges Pompidou, Gallimard, 2003. ISBN2844261671
- "Otto Dix, Metropolis" katalog an diskouezadeg e Diazezadur Maeght, St.Paul de Vence
- Eva Karscher, Otto Dix (1891-1969) "Je deviendrai célèbre ou je serai honni", Taschen, Köln, 1992
- Serge Sabarsky, Otto Dix, Denis-Armand Canal, Herscher, 1992
Notennoù ha daveennoù
kemmañ- ↑ Serge Sabarsky, p. 21