Yann-Vari Gwilhoù

skrivagner brezhonek

Yann-Vari Gwilhoù (Jean-Marie Guillou e galleg), ganet e Kleder d'an 2 a viz Kerzu 1830, marvet e Penmarc'h d'ar 1añ a viz Gwengolo 1887, a oa beleg, barzh, kantiker ha skrivagner brezhonek.

Buhez kemmañ

Beleget e 1855, e voe da gentañ kelenner e Lesneven (1853), ha goude-se mestr-skol e Plougerne e 1857. Kure e Hañveg e 1863, da c'houde e Lanhouarne e 1863, e voe anvet person Lokmaria-Kemper e 1870, ha goude-se person Penmarc'h e 1872.

Lesanvet e voe « kantiker bras an eskopti » Kemper ha Leon[1].

Oberennoù kemmañ

  • Buez sant Theodot, patron ann hostisien, Kemper, moullet gant Ar. de Kerangal, 1871, 174 p. (enep mezventi).
  • Christo, Sant Theodot patron an ostizien, gant an Ao. Gwillou ; skeudennet gant René Roy (trede mouladur), Kastell-Paol, Ti Emgleo Sant-Iltud, 1922, 129 p. (gant un notennig gant F. M. Vallée diwar-benn "ar Gelted er Zav-Heol", hag un notennig all diwar-benn an Ao. Gwillou, person Penmarc'h ha skrivagner brezhonek, gant Y.-V. Perrot)[2].
  • Kantikou brezounek Eskopti Kemper ha Leon renket a nevez dre urs ann Aotrou ’nn Eskop Nouvel, Kemper, A. de Kerangal, 1880, 139 p., adembannet e 1901 ha 1908.
  • Petites étymologies bretonnes : d'après MM. Pictet, Zeuss, Davies, Lorédan, Larchey, etc., Kemper, A. de Kerangal, 1882, 159 p.
  • Miz Mari an eskob dall [gant] Kantikou miz Mari. Tennet evit al loden vrassa eus a skridou an Eskob santel [Louis-Gaston] de Ségur, renket ha lakeat e brezounek gant an aotrou Sann, persoun Bannalec hag an aotrou Guillou, maro persoun e Penmarc’h. Kemper, moullet e ti Arsene de Kerangal, 1891.
  • Airs des cantiques bretons du diocèse de Quimper et Léon, Kemper / Roazon, J. Salaün / H. Vatar, 1914, 55 p.
    • Ha kalz kantikoù : Patronez dous ar Folgoad, Itron Varia Rumengol, Kantik Penhorz, Eürus an hini, Evit beva gant levenez, Galvadenn Doue, Piou lavaro pebez glac'har, Embanner bras ar binijenn, h.a.

Levrlennadur kemmañ

Gwelet ivez kemmañ

Liammoù diavez kemmañ

Notennoù kemmañ

  1. Henri Pérennès, « Un grand poète breton, Jean Guillou », Bulletin diocésain d'histoire et d'archéologie (Kemper), 1931, p. 50 ; Fañch Morvannou, Kanennoù ar feiz, Les chants de la foi, Paris, Éditions du Layeur / Notre Histoire (levr-pladenn), 1998, p. 14.
  2. Kinnig gant ar Semaine religieuse du diocèse de Quimper et de Léon, 16 a viz Meurz 1923, p. 190 :
    « Le récit de M. Guillou est lui-même, d'ailleurs, une véritable œuvre d'art. Un zèle ardent et louable contre l'alcool en inspira l'idée au recteur de Penmarc'h. Saint Théodote était aubergiste et mourut martyr de sa foi au pays des Galates — des Celtes authentiques, dit-on, — au cours de la persécution déchaînée par Dioclétien. Beau cadre pour insérer quelques leçons à l'adresse des buveurs et des membres de l'intéressante corporation dont S. Théodote est le patron. Mais, vie de martyr et satire contre les buveurs, l'œuvre de M. Guillou tire son principal intérêt de la manière dont elle est traitée. On a dit que c'était du Quo Vadis anticipé. Et certes, si l'on ne savait que M. Guillou l'écrivît en 1871, bien avant que ne parût le Quo Vadis, on crierait avec raison qu'il a plagié Sienkiewics sans scrupule et même sans artifice…»